Scattered Remnants – “Destined To Fail”

Repulse Records Rating: 7/10  Poco más de media hora de puro y duro death metal made in USA. Ya sabeis: partes rápidas entremezcladas con partes lentas, frecuentes breaks, voces ultraguturales de ultra-tumba, ritmos pesados, melodías basadas en la técnica y todo inmerso en una atmósfera oscura e infernal. Nada nuevo a la vista. El death metal brutal es a Estados Unidos lo que el death metal melódico es a Suecia, y por ello los americanos son los que siempre han tocado el mejor y más ultrajante brutal death, y los Scattered Remnants vuelven a demostrarlo por enésima vez. Refinada técnica, profesionalidad y control de los instrumentos, aunque sin demasiada originalidad, a no ser por las voces blacky de alguna que otra canción, y sobretodo por las brillantes y bellas piezas sinfónicas que incluyen entremedio del CD, “Destined To Fail” y “As Whores”. Aparte de esto, destacar también la masacrante “Angelic Redemption”, dotada de una furia despiadada y  la no menos destructiva “At The Right Hand Of Nothingness” de cínico título que prueban la imparable bestialidad qu anima esta banda.

Astarte – “Doomed Dark Years”

CDBlack Lotus Records Rating: 8/10 Grecia se vuelve a adelantar al mundo lanzando la primera banda de black metal compuesta íntegramente por chicas: Astarte. Después de una fría y desolada intro que te sumerge en las negras aguas del Styx (el Styx es la laguna que rodea la nublosa isla de Hades, el más allá en la mitología griega), empieza la masacre: canciones largas con melodías cíclicas sólo rotas por ciertos pasajes de guitar-riffs y breaks que no hacen más que introducirte en otras melodías cíclicas, adornadas levemente con arreglos de sintetizadores. Y, omnipresente, una batería que es un auténtico tormento, machacando a piñón fijo toda la canción. Ciertas partes con guitarras acústicas añaden aún más desolación y desesperación a la ya de por sí oscura atmósfera del grupo. Y entre tal sentimiento de oscuridad, unas voces desgarradas surgen de los más profundo de una garganta que sangra y que jamás dirías que se trata de una chica. Verdaderamente obsesiva y oscura la música de estas tres amazonas griegas, sólo regulada por algunas melodías de piano ocultas bajo la ferocidad de las guitarras y el martilleo de la batería. Canciones como “Voyage To Eternal Life”, “Empress Of The Shadow Land” o “Doomed Dark Years” son auténticas joyas de un black metal más duro y cruel que el de muchos grupos masculinos. Verdaderamente desgarradora la frialdad y la oscuridad de estas tres griegas. Hell in Hellas!!!

Iron / The Forest / Velvet Culture Magazine

Rating: 9,9/10 Ésta es, sin duda, una de las mejores revistas jamás publicada en el ámbito de la música extremista. En realidad son tres revistas griegas que han decidido juntarse: Iron, The Forest y Velvet Culture. Si conocéis la lujosa Metal Hammer alemana, pues ésta es parecida, pero más enfocada al metal extremo. Viene presentada a todo lujo, dentro de una espectacular y lujosa caja, que además incluye dos CDs gratuítos. Se han lanzado dos ediciones: la primera lleva un Cd de Nocturnal Majesty y otro un recopilatorio de los Axe Master, mientras que la segunda edición lleva un CD de los Forever Winter y otro del “An Echo From Beyond” de los Averon. Todo por el módico precio de 1.500 dpx. (unas 750 pesetas). La parte de la revista Iron es la más dedicada al metal clásico. Hay entrevistas con Angelo Perlepis (el Yngwie Malmsteen griego, un auténtico virtuoso de las seis cuerdas y leyenda viva del metal helénico) y su banda Mystery, y con Sacred Steel entre otros grupos. También hay un extenso artículo sobre la vertiginosa evolución del metal en los últimos años (sobretodo en lo que se refiere a la música extremista y al core), una entrevista con Joe Petagno (autor de muchas carátulas de álbumes de metal extremo) y un reportaje sobre los nuevos grupos de ‘core japoneses. La parte de The Forest está más dedicada al black, al death, etc… Hay un extensísmo reportaje sobre la legendaria banda griega Flames (toda una institución en Grecia) y de sus 7 álbumes, una entrevista con los letones Skyforger (que posan con simbología de esvásticas a pesar de que avisan que no son fascistas), con los norteamericanos Acheron, con la nueva banda griega de black metal extremo Bathomet y la banda italiana Bulldozer. Como nota curiosa destacar el artículo dedicado a los Baltak, y en el que las fotografías y logos del grupo vienen tachados. La razón es que los Baltak provienen de la ex-república yugoslava de Macedonia (aunque viven en Australia) y pretenden tocar “Macedonian black metal”, para lo cual se sirven de simbología griega (no eslava) como el sol de Vergina (el estandarte de Alejandro Magno) y mitología griega para sus letras, a pesar de que esta gloriosa tradición no es suya. Todas las distribuidoras griegas de CDs han boicoteado este álbum, y los fans griegos han declarado la guerra total a esta banda que usurpa la tradición del país vecino porque por ellos mismos son incapaces de crear cultura. Obtiene información sobre la cuestión macedonia aquí. Finalmente, la parte de Velvet Culture es la más gótica, siniestra y sado-maso, con una larga entrevista con Two Witches como artículo estrella de la entrevista, aparte de entrevistas, artículos y críticas de CDs, casi todo referido al gothic (aparte de un espacio dedicado a juegos de ordenador). También hay un curioso test para autoevaluarte en “goticología” y saber si está a la última en Gothic. Todo decorado con bellas chicas desnudas vestidas con cadenas, látigos y demás parafernalia gótico-S/M. Una auténtica joya de revista, imprimida a todo lujo y con prominente uso de colores “de lujo” como dorados, plateados, etc…. Por supuesto, esto se puede hacer en Grecia porque el éxito es seguro, ya que en Grecia el black metal es un estilo tan conocido como lo pueda ser la música máquina en España.

Daimonion Productions promo-tape

Pest – “Hail The Black Imperial Hornsign”Keep Of Kalessin – “Skygger Av Sorg”Utumno – “Syn Av Ei Ukjend Tid”Daimonion Productions  Laborious Greek underground label Daimonion Productions sent me a promo-tape containing three demos the label has in its rooster. First of all we have satanic Finnish band Pest, whose demo is plenty of grandiloquent titles, but his demo reaches not such a grandiloquent musical talent. They play a Darkthrone-inspired black metal with dirty guitar riffs and drums, which makes them sound quite Norwegian despite being from Finland. Unfortunately, the band lacks the quality Darkthrone has, and so the result is a bit poor. Only the last song “The Opening Of The Eye Of Satan” deserves some attention. Then we have Norwegian band Keep Of Kalessin, a better known outfit. They bring forth their demo “Skygger Av Sorg”, in which we find something better. Guitars provide slow yet dynamic melodies drown in a sorrounding wall of sound under the rhythmic drumming, bedeckened with a raw and sinister voice that speaks of the feelings one can attain by the contemplation of the desolate Norwegian landscapes: solitude, darkness, sadness, sobriety, forsakeness. High quality in the three songs of this demo. Finally we’ve got another band hailing from Norway, Utumno. A frightening intro drowns us into the fantasy world of this band, plenty of castles and knights. Their music is cold and fast, with some tempo and speed changes that help the music being more attractive. Some other keyboard tracks under the main melody also confirms this band’s quality. Third song “Syn Av Ei Ukjend Tid” should be remarked, for it is totally synth-based. Another great band from one of the fatherlands of black metal. Remember this name: Utumno, you’ll surely hear about them in the near future. To order any of the three demos reviewed above, send 1000 dpx or US $ 5 to: Daimonion Productionsc/o Alex AntoniouAgiou Ioannou 685104 KremastiRhodes – Hellas Ratings:

      4/10 (Pest)7/10 (Keep Of Kalessin)9/10 (Utumno)

Castrum – “Black Silhouette Enfolded In Sunrise”

Folter Records Rating: 7/10  For those who still haven’t got enough of Vampyr metal comes Croatian band Castrum. In order to saciate you all blood-thirsty beings out there, Castrum brings forth 8 songs in which we find a good load of effective blacky riffs, melodies and desperate nightly screams that owe much to Cradle Of Filth and COF’s clones Hecate Enthroned. Although they openly copy COF, not only in the music but also in the looks and imaginaria, regalia and lyrics, they are nevertheless fairly good. This is a highly enjoyable CD as far as your purpose in listening to it is not an eccentric search of originality, but the bastard offspring of the filthy English combo. The first thing one notices is the Bible-long titles, such as “Weeping Inside Plagued Mirrors (Burial Of Ashen Bride”), “A Symphony In Moonlight And Nightmares”, “Obscurity Within Funeral Moon” are pure COF-ized titles, what speak by itself about how this band worships Dani and co. And before closing this review, some history on the band: Castrum is an extremely young band, founded in December 1996, that is, only two years old, yet they manage to sound coherently and cohesionelly, and thus reaching a deal with German label Folter Records.

Legion Of Doom – “For Those Of The Blood”

 CDHypervorea Records Rating: 9/10 Este es el retorno de una de las bandas más controvertidas de la escena black metal griega, los Legion Of Doom, conocidos, aparte de por su música (que por otra parte es terriblemente buena) por su ideología nazi. En este nuevo CD parece que se han visto obligados por la Hypervorea Records a camuflar su ideología, presumiblemente para evitar problemas como los que tuvieron con su anterior álbum al negarse ciertas distribuidoras a distribuir el álbum por su contenido racista. Aún así, hay ciertas evidencias en este nuevo álbum que no dejan duda de que la banda sigue defendiendo sus ideas: en el CD hay una esvástica disimulada, hay una canción llamada “Sunrise Of The Golden Dawn” (Golden Dawn es la traducción inglesa de Chrisi Avgi, Amanecer Dorado, uno de los partidos políticos nazis más importantes de Grecia), y la lista de agradecimientos acaba con las iniciales RA.HO.WA., que son las iniciales de RAcial HOly WAr (Guerra Santa Racial) aparte de ser el nombre de una de las bandas más importantes de la escena skinhead internacional. Bueno, después de estos “detalles”, hablemos de lo importante, de la música. Si su anterior CD ya era bueno, este es aún mejor. El álbum se abre con una fantástica y rápida “Narjniians Eternal Winter”, sigue con un tema de teclados y luego viene la explosión con “For Those Of The Blood”. tanto la primera como la tercera son una auténtica pasada. Otras canciones como “Kyres” siguen en la misma línea: black metal rápido evolucionado y de calidad. El número que cierra el álbum es “To Mystiko Tou Kokhiliou”, un bonito tema de teclados. Los anti-racistas deben desesperar, porque este álbum es realmente una pasada. I skia tou Dia za svisei tin evraiki zriskeia !!! Hail And Kill !!!

“Tribute To Bathory – Hellas Salutes The Vikings”

 CD Metal Invader Magazine Rating: 7/10  Este es el CD que venía con la revista Metal Invader, una de las revistas más importantes de Grecia junto a la Metal Hammer griega. “Tributo a Bathory – Grecia saluda a los vikingos” contiene 12 versiones a cargo de bandas griegas de temas clásicos de Bathory, una de las bandas consideradas fundadoras del black metal. No todas las bandas principales son black o death. Así, por ejemplo, tenemos a los Dark Nova o Tenebre que tocan power-metal. Odio el power metal, así que mi evaluación no sería justo, por lo que me las saltaré y me centraré en los grupos de metal extremo que tanta fama han dado a la poderosa Hellas. El álbum se abre con una versión del “Odens Ride Over Nordland/A Fine Day To Die” que hacen los Order Of The Ebon Hand, una banda cuyo buen hacer corrió tan rápidamente de boca en boca en la escena griega que la banda consiguió un contrato con la Hypervorea Records antes incluso de sacar oficialmente su primera maqueta! En esta versión confirman su magnífica calidad, porque este tema queda fantástico, la mejor versión de todo el álbum sin duda. Luego vienen los Deviser que versionean a su manera el “Call From The Grave”. Luego hay otras versiones a cargo de bandas como Flames (“The Return Of Darkness And Evil”) o Zemial (“Armaggedon”). Dos de las mejores versiones son, sin duda, las efectuadas por las dos bandas de “hellenic metal” más punteras: Naer Mataron y Kaveiros (Kawir), versioneando los temas “Sadist” y “Equimanthorn” respectivamente. En definitiva, una gran idea de una gran revista, aunque no sé si este CD se puede conseguir sin comprar la Metal Invader o desde fuera de Grecia. Puedes consultarlo en su página web en: https://www.metalinvader.com.

Bathomet – “Oi 10 Arxes tou Skotous”

MIA APO TIS LIGES FORES POU ELLHNIKO GKROUP SPAIE TOUS MOUSIKOUS FRAGMOUS KAI APELEV8ERONEI KOLASMENES DYNAMEIS STHN YPHRESIA TOU MISOUS KAI THS KATASTROFHS. OI BATHOMET E3APOLYOUN TH PROTH TOUS EPI8ESH ENO TO FOREST TOUS EVXETAI… NA TA ISOPEDOSOUN OLA!

TI DIAFORA EXEI TO “BATHOMET” APO TO “BAPHOMET”?

H le3h BATHOMET einai mia ap’ tis onomasies tou Satana h opoia paragetai apo tis Ellhnikes le3eis Bafh kai Mhtis pou shmainoun antistoixa, Baptisma kai Sofia. H ermhneia kai twn duo agglofwnwn le3ewn einai h idia me monh diafora th grafh ths ka8e mias. Epele3a gia onomasia tou gkroup to BATHOMET dioti pistevw oti einai o swstos tropos grafhs se anti8esh tou BAPHOMET to opoio, ektos oti einai la8os grammeno, einai arketa synh8ismeno kai xrhsimopoihmeno apo alla gkroup.

STHN ELLADA, ELAXISTA GKROUP PAI4OUN TOSO AKRAIA OSO OI BATHOMET AKOMH KAI TA “DEATH” METAL GKROUP, PROSPA8OUN NA VGALOUN EMPORIKO HXO. TI GNOMH EXEIS EPI TOU 8EMATOS?

Gia na sou pw thn alh8eia, den me ediaferei ka8olou ti kanoun kai pws, ta alla gkroup. Me endiaferei mono to pws oi BATHOMET 8a kataferoun na aggi3oun to teleio, me th mousikh tous. Akolou8oume prwtyna e3w apo ta stena gewgrafika plaisia, apex8anomaste ka8e eidos modas, gi’ avto kai epile3ame na pai3oume toso akraia kai epi8etika. Merikoi nomi4oun oti einai moda kai e3ypnada to na pai3eis “emporika” kati to opoio einai teleiws e3w apo th logikh tou gkroup mas.

PARATHRHSA OTI DEN EXETE STIXOUS. SE ENA MOUSIKO STYL OPOS TO BLACK METAL, POU ETSI KI ALLIOS KANEIS DEN KATALAVAINEI TI “TRAGOUDIETAI”, EINAI MIA PRAKTIKH KAI TIMIA AVSH TO NA MHN YPARXOUN STIXOI?

Pragmati, sto mini lp pou hxografhsame, den yparxoun oloklhpwmenoi stixoi wste na vgainei kapoio nohma. Kapoioi stixoi eixan graftei me tetoio tropo wste na “denoun” me th mousikh. San gkroup mas evdiaferei prwtistws h mousikh kai meta oi stixoi. Etsi ki alliws, opoios agora4ei diskous, ton endiaferei h mousikh kai oxi na diavasei tous stixous. Katalhgoume loipon sto symperasma oti avto pou panta metraei se ena gkroup einai h mousikh kai meta ola t’ alla. Kai kalh na einai h stixourgia, ean h mousikh einai gia ta mpa4a, to apotelesma pali einai mhden.

PAROLO POU H ELLADA HTAN MIA APO TIS PROTES XORES POU MPHKAN STH BLACK METAL SKHNH, EOS KAI SHMERA, ELAXISTA EINAI TA ANTISTOIXA DISKOGRAFIKA DEIGMATA, POU OFEILETAI AVTO?

Syxna anarwtiemai, apo pou kai ws pou h Ellada na 8ewreitai avth th stigmh oxi exei black metal. Me elaxistes fwteines e3aireseis, oloi oi ypoloipoi mimountai gkroup san tous Rotting Christ oi opoioi, mporei na pai4oun poly kalh kai poiotikh mousikh alla den exoun pia kamia sxesh me to ka8aroaimo black metal. Vlepoume loipon dekades Ellhnika sxhmata na antigrafoun to idio styl pai3imatos, ton idio hxo, ta idia fwnhtika me apotelesma h skhnh na paramenei stasimh, se anti8esh me ta 3ena gkroup pou e3elisontai ragdaia kai anaptysoun synexws th dikh tous mousikh proswpikothta. Avto akrivws prospa8oume na kanoume gia tous Bathomet.

TO MONO POU KATALAVAINEI KAPOIOS APO TOUS BATHOMET EINAI ENA APERANTO MISOS GIA TOUS AN8ROPOUS.

Nai. Eimaste misan8rwpoi kai avto to synais8hma prospa8oume na perasoume kai mesa apo th mousikh mas. Den tous misoume omws olous. Misos loipon gia tous ypotagmenous kai tous aklavous tou xrhmatos, ektimhsh omws gia tous oramatistes kai tous antidrwntes se ka8e ti pou yponomevei thn an8rwpinh elev8eria.

BLACK METAL – ARXAIA ELLADA… VRISKEIS KAPOIA SYNDESH?

Den mporw vrw kapioa tetoia syndesh ektos tou gegonotos oti oi Arxaioi Ellhnes eixan pragmati anakalypsei tis hlektrikes ki8ares kai epai4an sto onoma tou Dwdekatheou. Avto einai ena eidos modas pou 8a perasei arga h grhgora gia na dwsei th 8esh tou se kati allo.

To black metal dhmiourgh8hke sths arxes ths prohgoumenhs dekaetias, einai 3enoferto kai den vriskw na exei sxesh me ton Arxaio Ellhniko politismo kai giati kapoia gkroup 8eloun soni kai kala na syndesoun ta asyndeta, nomi4ontas oti etsi 8a prwtotyphsoun. Xwris na to 3eroun (h kai xwris na to 8eloun) 3eftili4oun tou arxaio Ellhniko politismo alla kai to black metal.

EXETE ANAPTY3EI ENA POLY IDIOMORFO STYL ERMHNEIAS KAI ANTILHPSHS. POS KATALH3ATE S’ AVTO?

Den katalh3ame. Fainomaste akraioi dioti eimaste akraioi, xwris na pie4oume tous eavtous mas. Goustaroume avto pou kanoume kai opws to kanoume, prospa8oume gia to apolyto sthn akrothta kati to opoio sigoura einai dyskolo. Kapoia stigmh opws 8a ginei pragmatikothta!

AKOUSA OTI STO EPOMENO ALBUM SAS 8A EISTE PIO TEXNIKOI. TH PSAXNETE TORA ME TH “POIOTHTA”?

Pragmati, sto epomeno album mas, 8a eimaste pio texnikoi kai poiotikoi se sxesh me to mini lp to opoio ysterei sth texnikh twn ki8arwn kai twn tympanwn. Meletoume panw se nees sygxordies kai fwnhtika wste na mporoume na epityxoume th poiothta sthn akrothta! Xwris thn ypar3h newn idewn de mporei na ypar3ei e3eli3h tou eidous. Mh perimenete vevaia na akousete tipota plhktra h gynaikeies fwnes. Eimaste ths apopshs oti to metal kai kyriws to black, vasi4etai apokleistika stis ki8ares enw, alla asxeta organa to mpastardevoun.

EN OPSEI MIAS GENIKEVOMENHS “FLOROPOIHSHS” KAI “POSEROPOIHSHS” TOU BLACK METAL SHMERA, DIAFAINETAI MIA TASH ANA4OPYROSHS TOU SKLHROPYRHNIKOU STYL TON ARXON THS DEKAETIAS. EISTE SYNEIDHTA MEROS AVTHS THS TASHS?

Sigoura, to black metal exei kirilevsei kai emporikopoih8ei toso sthn Ellada oso kai sto e3wteriko. Exei pe8anei epishs kai to gnhsio underground ais8hma. Ekei pou ola loipon exoun prosarmos8ei stous nomous ths agoras kai ths agoras kai ths 4hthshs, mia antidrastikh epistrofh stis ri4es tou black einai logikh kai pragmatikh. Oi Bathomet einai syneidhta meros ths kinhsis avths, oxi mono epeidh goustaroume to palio atofio black alla san foro timhs se gkroup kai an8rwpous pou dwsan kai th 4wh tous gi’ avto pou kapoioi prospa8hsan kai prospa8oun na kanoun moda ews kai shmera.

TELIKA, POS 8A XARAKTHRI4ES TH MOUSIKH TON BATHOMET?

Oti pio apan8rwpo kai akraio kykloforei shmera ston planhth. Kryvei mia asteirevth dynamh kai misos pou 8a mporouse na ths dwsei ton orismo “hate black”, analogo me to “hate metal” twn thrash gkroup ths prohgoumenhs dekaetias!

Synentev3i apo to Iron/The Forest Magazine. Tev3os 0, Martios 1999

NOTE: You may read this for your personal entertainment, but any kind of reproduction is forbidden since the copyrights belong to Iron/The Forest Magazine. Do not upload it anywhere on the Internet. You got this free, at least respect this demand.

 

Sacramentum – “Thy Black Destiny”

 Century MediaRating: 6/10A los germánicos Sacramentum siempre les ha gustado utilizar la lengua de sus vecinos del Sur: al principio se llamaban Tumulus, sacaron una maqueta llamada “Sedes Impiorum”, luego cambiaron el monicker a Sacramentum y su primer MCD se llamaba “Finis Malorum”. Pero parece que se les agotaron los conocimientos de latín y entonces se pasaron a algo más fácil, el inglés.Después de sus dos primeros Cds “Far Away From The Sun” y “The Coming Of Chaos”, los Sacramentum atacan de nuevo con “Thy Black Destiny”. La verdad es que la banda no ha cambiado mucho. Sacramentum siguen tocando con la misma velocidad (rápido aunque no demasiado), sus riffs de guitarra siguen respondiendo al mismo patrón, y sus melodías siguen siendo parecidas a las de sus anteriores trabajos. Lo que en sí mismo no solo no es malo, sino que es bueno. Se agradece encontrar bandas black que no incluyen voces femeninas o arreglos de teclados, sino que continuan a la suya tocando lo que siempre les ha gustado: música agresiva y oscura, como demuestran en canciones como “Overlord”, “Spiritual Winter” o “Shun The Light”. Algunos solos de guitarra y riffs evidencian que los Sacramentum han mamado del metal clásico y lo utilizan como influencia en su música, algo bastante común en muchas bandas suecas. El sonido y la producción es eficiente aunque simple: guitarras, bajo y batería y voces, eso es todo. No hace falta irse a los estudios Los Angered de Andy LaRocque para obtener este sonido, pero bueno, nunca está de más tener un buen productor, no? Buen trabajo de los Sacramentum aunque sin despuntar.

Godblood – “Those Funeral Times”

 CDThrone ProductionsRating: 7/10La trabajadora Throne Productions nos ofrece el primer CD de los Godblood. Después de haberse extinguido las 666 copias de su demo y las 1000 copias de su split 7 pulgadas “A Funeral”, por fin les llega el turno de su primer full-length CD.Liderados por su cantante Deceased, los Godblood tocan un black no de la vieja escuela, sino de la viejísima escuela! De hecho, tocan como si los Black Sabbath de los 70 se pusieran a tocar black! En serio, los Godblood representan un poco de calma y sosiego en la revolucionada escena black metal. Tocan black, sí, pero con unos riffs tan suaves y lentos que casi parecen doom! Si no fuera por las voces del cantante, los riffs de guitarra de Adorian y Konstantin, junto a la “normal” batería de Chris Ioannidis pareceria estar oyendo a los Judas Priest, no sólo por su intensidad y ritmo sino también por su calidad. La canción más destacada es “In Slow Motion” (acertado título!), si bien casi todas podrían ser escogidas como tales. El álbum se cierra con una bella versión acústica de uno de los temas, “Spring Delight”, una preciosa melodía a base de guitarras acústicas; algo parecido a lo que ya hicieron los Amorphis de su bella “My Kantele” en su “Elegy”. Parece incluso extraño que entre tanto Marduk, Immortal y Dark Funeral a toda velocidad salga un grupo que no siga esa carrera por ver quién toca más rápido sino que busque otras formas de expresar “feeling”. Sin dejar de tocar black, ni tampoco acercándose a otros géneros, los Godblood representan un oasis de tranquilidad en esta escena y nos recuerdan que el black metal, al fin y al cabo, no va de velocidad, sino de oscuridad y maldad. No son unos genios, pero apetece de vez en cuando escuchar black desde otra perspectiva.  1